Inge

Wat was voor jullie het moment dat jullie besloten het anders te gaan doen?

Mijn middelste dochter Sheree deed het heel goed op school, had zelfs een klas overgeslagen. Ze was ontzettend leergierig, maar was daardoor ook vaak uitgeput na drie hele dagen op school. Op een ochtend kreeg ik haar maar niet uit bed. Met haar kleine vuistjes probeerde ze de tranen van haar snoetje te vegen. Toen ik zei dat ze naar school moest, vroeg ze heel eenvoudig: waarom 'moet' ik eigenlijk? Ik geloof dat ik haar die dag heb thuisgehouden, maar haar vraag liet me niet los. Waarom had ik als moeder zijnde niet meer zeggenschap over de opvoeding van mijn eigen kinderen? Ik kende mijn kinderen tenslotte als geen ander. Ik geloof dat dit een van de eerste momenten was waarop ik dacht: dit wil ik niet meer. Dit moet anders.

Hoe hebben jullie gekozen voor deze levensstijl? Wat waren de afwegingen?

Toen we weggingen uit Nederland, waren de kinderen 3, 8, en 14 jaar. De belangrijkste afweging was voor mij de vrijheid om mijn kinderen op te voeden op een manier die bij mij pastte. Ik wilde meer tijd met mijn kinderen doorbrengen, zonder geleefd te worden. Ik wilde mijn kinderen niet naar school sturen omdat het 'nu eenmaal moet'. Omdat thuisonderwijs geven in Nederland geen optie was, heb ik ons uitgeschreven in Nederland en nergens anders ingeschreven.

Hoe verdienen jullie de kost of organiseren jullie financiële zekerheid?

Onze wereldreis is waarschijnlijk anders dan die van de meesten. Ik had geen partner om op terug te vallen. Geen spaargeld, geen bezittingen om te verkopen. Ik ontving geen alimentatie. Bovendien ontving ik ook geen toeslagen en kinderbijslag meer omdat we nu niet meer ingeschreven stonden in Nederland. We vertrokken dus echt met een lege bankrekening. Gaandeweg heb ik veel verschillende dingen gedaan om het hoofd boven water te houden. Van artikelen schrijven voor een Mexicaanse website, een Muay Thai wedstrijd in een Thaise arena, vrijwilligerswerk in een Ecuadoriaans weeshuis, tot sieraden maken om zelf te verkopen. En als ik heel eerlijk ben, soms ook dingen die ik eigenlijk niet wilde doen. Die schaamteloze details, daar vertel ik wat meer over in het boek dat ik onlangs gepubliceerd heb: 'Beyond Borders: A single mom, an empty bank account, and a life-defining journey around the world'.

Dat is een goede vraag. Als ik terugblik op de afgelopen tien jaar, dan ben ik nu een compleet ander mens. Een van de eerste dingen die ik mezelf heb moeten aanleren is de kunst van het niets doen. Toen we in Costa Rica aankwamen, hadden we een klein houten huisje in de jungle. Ik wist de eerste paar maanden niet wat ik met mezelf aan moest. Ik zat nog erg in de Westerse mentaliteit van bezig en productief zijn. Het heeft even geduurd voordat ik helemaal zonder schuldgevoel uren met slechts mijn eigen gedachten op het strand kon wandelen. Dat gewoon 'zijn', dat hebben zowel ik als mijn kinderen weer terug moeten vinden.

Wat zijn dingen die jullie hebben moeten leren of afleren om zo te kunnen leven?

Wat betekent ‘vrijheid’ voor jullie?

Vrijheid betekent voor mij dat ik altijd een keuze heb. Of dat nu gaat om de vrijheid van onderwijs, medische vrijheid, of om gewoon vrij te zijn van alles wat ons als 'normaal' voorgeschoteld wordt. Ik wil leven op mijn eigen voorwaarden en zonder angst. Ik vind het ook heel belangrijk dat mijn kinderen zichzelf eerst leren kennen. Dat ze weten wie ze zijn en waar hun passies liggen. Een diploma, dat vind ik niet zo belangrijk. Vanuit dat uitgangspunt zijn we ook gaan 'unschoolen' of 'child directed learning' gaan nastreven. Dit wil eigenlijk zeggen dat we geen vast curriculum volgen, maar dat ik als ouder de intrinsieke motivatie en interesses van mijn kinderen volg. Mijn oudste dochter is gek op de oceaan en reist inmiddels zelf de wereld rond als een travel content creator. Voor haar hebben we jarenlang surfdorpjes in Zuid Amerika en Azie bezocht. De middelste heeft een passie voor de circus kunst. Voor haar reizen we naar elke plek waar een circus school te vinden is. Inmiddels is ze hard op weg om Cirque du Soleil te gaan veroveren. De jongste is gek op dieren. Voor haar wonen we op plekken waar paarden en allerlei andere dieren te vinden zijn. Vrijwilligers werk bij een dierenkliniek in Guatemala was haar favoriet!

De druk van buitenaf en mijn eigen onzekerheid was vooral moeilijk in de aanloop naar ons vertrek en de eerste paar jaar van onze reis. Het was natuurlijk een hele radicale keuze die ik gemaakt heb en veel mensen waren bang dat ik mijn kinderen tekort zou doen. Zouden mijn kinderen wel slagen in het leven zonder dat diploma? En was het niet gevaarlijk als alleenstaande vrouw in Zuid Amerika? En met een lege bankrekening en zonder zorgverzekering? Ik heb eerlijk gezegd heel wat tranen gelaten en heb me ook best eenzaam gevoeld. Mijn angst om niet echt volluit te leven was echter groter dan de angst voor het onbekende. 

Hoe gaan jullie om met onzekerheid of druk van buitenaf?