Arinda Hoffland

Wat was voor jullie het moment dat jullie besloten het anders te gaan doen?

Voor mij was het moment om het écht anders te gaan doen niet de emigratie naar Singapore, maar juist het vertrek daarvandaan. Ik liet een mooie expatbaan achter me en koos voor vrijheid – zonder vangnet, zonder duidelijk plan. Dat voelde als springlevend én doodeng tegelijk. Maar ergens wist ik: dit is nodig. Ik voelde sterk dat het tijd was om mijn eigen pad te creëren, niet langer te volgen wat logisch of veilig was. Die keuze opende een wereld vol mogelijkheden, maar ook vol lessen. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik het lef had om die ontslagbrief te geven. Daar begon mijn echte reis.

Hoe hebben jullie gekozen voor deze levensstijl? Wat waren de afwegingen?

Deze levensstijl koos ik op basis van gevoel, want het volgen van mijn gevoel past bij me. Het oude klopte niet meer. Ik was ongelukkig, het onderwijssysteem wrong – wat misschien niet verrassend is, want ik viel als 14-jarige zelf uit op de middelbare school. Ironisch genoeg ging ik later juist het onderwijs in om het van binnenuit te veranderen. Maar ook daar liep ik weer tegen systemen aan. Hoe ik destijds leefde, moest stoppen.
Daarom besloot ik ontslag te nemen. De wens om mijn gevoel achterna te gaan was grotere dan carriére of het financiële plaatje. Ik wil luisteren naar mijn eigen stem, mijn gevoel volgen, leven in vrijheid. Dat klinkt mooi, maar met een rugzak vol conditioneringen is dat allesbehalve makkelijk. Ik ben me daar steeds bewuster van geworden en dat proces gaat nog steeds door. In mijn werk, in ons gezin, in vriendschappen… het is een voortdurende reis van loslaten, herinneren en kiezen wat écht bij ons past, nu ook als gezin.

Hoe verdienen jullie de kost of organiseren jullie financiële zekerheid?

Inkomen verdien ik online én we hebben een surfschool (@surfwithaldo) in Canggu, Bali. Zelf ben ik oprichter van EigenReis, een initiatief waarmee ik basisonderwijs op maat bied voor gezinnen die kiezen voor thuis- of reisonderwijs. Financiële zekerheid voelt voor mij niet als iets wat alleen in cijfers zit. Het zit in vertrouwen – in mezelf, in het leven en in de keuzes die ik maak.

Wat ik vooral heb moeten afleren, is voldoen aan verwachtingen. Van anderen, van het systeem, maar ook van mezelf. Ik ben opgegroeid met het idee dat hard werken zekerheid geeft – en dat rust nemen pas mag als alles af is. Dat werkt niet in een leven waarin vrijheid en gevoel vooropstaan.

Ik heb moeten leren om rust niet als zwakte te zien, maar als kracht. Om m’n gevoel serieus te nemen, ook als het niet logisch lijkt. En om keuzes te maken vanuit vertrouwen, in plaats van controle.

Dat geldt ook in het ouderschap: ruimte geven aan onze kinderen, ze écht zien in wie ze zijn, niet in wie ze “zouden moeten” zijn. Het is een proces van continu bewust worden, loslaten en opnieuw kiezen wat past.

Wat zijn dingen die jullie hebben moeten leren of afleren om zo te kunnen leven?

Wat betekent ‘vrijheid’ voor jullie?

Voor mij is vrijheid leven in afstemming met wie ik echt ben. Keuzes maken vanuit gevoel, niet vanuit angst of verwachtingen. Vrijheid is kunnen werken, wonen en opvoeden op een manier die bij ons past – zonder druk van buitenaf. Het zit in kleine én grote dingen: een ochtend beginnen zonder haast, de ruimte voelen om iets nieuws te creëren, mijn kinderen zien opgroeien in verbinding met zichzelf. Vrijheid betekent ook dat ik niet meer leef volgens opgelegde structuren, maar volgens mijn eigen ritme. Het is geen eindbestemming, maar een dagelijkse keuze. Soms spannend, soms rauw, maar altijd eerlijk.

Onzekerheid en druk van buitenaf zijn er – zeker als je kiest voor een leven buiten de gebaande paden. Wat mij helpt, is steeds weer teruggaan naar: Wat voelt kloppend voor míj? Niet voor de buitenwereld, niet voor hoe het “hoort”, maar voor mij en mijn gezin, in dit moment.

Ik ben gaan beseffen dat ik niet iedereen hoef uit te leggen waarom ik het anders doe. Dat geeft rust. Twijfel mag er zijn – ik hoef het niet meteen op te lossen. Vertrouwen is voor mij een spier die sterker wordt door hem steeds opnieuw te gebruiken.

En praktisch: ik neem bewust tijd om te voelen, te schrijven, te praten met mensen die dichtbij staan (mijn moeder en vriendinnen) of juist even stil te zijn, helemaal alleen. Juist daarin vind ik mijn kracht terug.

Hoe gaan jullie om met onzekerheid of druk van buitenaf?